Noord Peru highlights, reisdagboek van Piet en Harry

rondreis noord peru terrasen

We hadden al een paar keer geprobeerd om naar Peru te gaan. Rond 2000 bleek het veel duurder dan andere bestemmingen, en rond 2010 kregen we een aanbod, waarin stond dat we een aantal keren een nachtbus zouden moeten nemen. Ook geen optie, maar nu vond Piet iemand op de vakantiebeurs die wel iets voor ons kon samenstellen. Het werd een rondreis door noord Peru, terwijl iedereen naar het zuiden gaat.
Het klimaat is heel verschillend, aan de kust is het woestijn, want er is een koude golfstroom, waardoor het af en toe mistig is en een doodenkele keer regent. Hier is verschil tussen zomer en winter.
In de Andes verschilt het van plaats tot plaats, hele droge gedeeltes en ook nattere plaatsen. Niet echt zomer en winter, maar droge en natte tijd. Tenslotte het Amazone gebied, waar het altijd warm en nat is.
Onze reis gaat door alle 3 de gedeeltes van het land. Eerst kust, dan Andes, terug naar de kust, weer de Andes in, en tenslotte naar het Amazone gebied. Daarvandaan terug naar Lima en dan terug naar Nederland.

Maandag 13 januari 2020, Lima.

We vertrokken op tijd met KLM naar Lima, en toen moesten we 12 uur en een kwartier zoet brengen in de lucht. We kwamen om 7 uur Peru tijd aan, een kwartier voor de officiële aankomst. Omdat paspoortcontrole en douane snel ging, waren we snel bij de uitgang en was onze gids Samantha er nog niet. Ze was nog onderweg, maar kwam een kwartiertje later.
Het was veel warmer dan we verwachtten. Uiteraard lag het hotel weer een uur rijden in de verkeerde richting, maar toen we er waren konden we nog een biertje krijgen en zijn daarna om 10 uur gaan slapen.

Dinsdag 14 januari 2020, Caral.

– Reistijd Lima – Caral = ong. 3 uur.

We hebben redelijk geslapen, en zijn om half 7 opgestaan. Bij het ontbijt hebben we de eieren maar overgeslagen, die komen nog vaak genoeg. Onze bagage anders ingepakt en toen wachten tot 10 uur, want dat hadden we afgesproken met Samantha. Zij is onze gids de komende tijd. Pas als we naar de Amazone gaan, gaat zij terug naar Lima.
Dat van 10 uur was nodig, omdat ze niet over een aantal wegen in Lima mag rijden tussen 7 en 10. We reden weg om even over 10, en Piet moest een scheerapparaat hebben. Dat was hij vergeten. Daarna verder Lima uit. Het verkeer is een ramp. Piet kon z´n telefoon niet vinden, en die bleek nog in het hotel te liggen. Hij kan hem de laatste nacht in Peru weer hebben, want we zijn dan in hetzelfde hotel.
Na een stuk Pan American kwamen we op een slechte weg, die we een uur moesten volgen en toen kwamen we bij een luxe tent terecht, de Empedrada Lodge. We werden met alle egards behandeld, aangezien we de eerste toeristen van Tura-Travel zijn. Ze hebben grote plannen, maar met de beroerde weg er naar toe, zal het wel niet veel worden.
Luxe, maar vreemd. Alle schilderijen hangen scheef, we hebben een jacuzzi bij de kamer, waar we niet in kunnen komen, de badkamer heeft spekgladde tegels en de douche is bijna niet aan te krijgen.

Woensdag 15 januari 2020, Huarmey.

In de ochtend rijdt u met uw chauffeur naar Caral.

During our excursion we will see the zone known as Sacred Fire, a little temple in which is a fireplace where found remains of coal, bones, seeds and quartz. Later on we will see one of the most outstanding buildings of Caral known as the amphitheater, where lies a circular plaza with ceremonial features, where archaeologist believes the men of Caral carried out religious ceremonies. Later on we will reach the Greater Pyramid, a strikingly large building located in a dominating position within the urban plan of Caral. It is said that officials standing on the highest part of this pyramid could monitor not only the activities going on the city, but also a large part of the capital area in the middle valley. At the site was found the corpse of a young man who was probably sacrificed in honor to local gods. Archaeologist also discovered walls decorated with small figures and collars made of shark teeth. It is believed that the Great Pyramid was the most impressive public building and also was the center of the political, administrative and religious power. From one side of the pyramid our visitors will be able to make out the green Valley of Caral that lies just behind the pyramid.

Toen ik wakker werd, vertelde men dat er die nacht een aardbeving was geweest. Piet had liggen schudden in z´n bed, maar ik heb nergens iets van gemerkt.
We hebben na het ontbijt een wandelingetje gemaakt over de boerderij die bij de lodge hoort. We verwachtten er niet veel van, maar het bleek erg mee te vallen hoewel ze wilde plannen hebben, waar niet veel van terecht zal komen. Daarna naar Caral, met ruïnes van 5000 jaar oud. Het viel niet mee om de ingang te vinden, maar uiteindelijk lukte dat. Het was warm en er was geen schaduw, gelukkig was er wel wind, waardoor het uit te houden viel. De gebouwen lijken erg op wat we tot nu toe gezien hebben, Pyramide achtige gebouwen, meestal aan de voorkant met een trap.
Toen naar onze volgende bestemming, dat is een eco-lodge aan de kust, en daar waren we om een uur of 4. Er is een soort dorp aan de kust met alleen maar restaurants en hotels. Onderweg hebben we pollo a la braza gegeten. Dat is een van de nationale gerechten.
De lodge is eenvoudig, en een goede plek voor tussenstop naar de volgende bestemming. Het eten was redelijk, en we hebben natuurlijk vis gegeten aan de kust. Het is een eco-lodge, en dat betekende dat ze maar een gedeelte van de dag elektra hebben, veel meer hebben we niet kunnen ontdekken.

Donderdag 16 januari 2020, Huaraz.

Vandaag rijdt u met uw chauffeur van Huarmey naar Huaraz.
– Reistijd Huarmey – Huaraz = ong. 4 uur.

Helaas geen warm water en geen elektra, dus koud douchen en niet scheren. Het ontbijt was om 8 uur. Het ging heel inefficiënt, maar we hebben toch redelijk ontbeten, en daarna zijn we vertrokken naar de volgende bestemming. We reden een eind terug over de Pan American, en toen linksaf de bergen in. De weg was goed en er was weinig verkeer. Daardoor ging het vlotjes naar boven.
Uiteindelijk was de pas op 4200 meter, en even later stopten we op 4100 meter hoogte en daar hebben we een sandwich gegeten en coca-thee gedronken. Coca schijnt te helpen om aan de hoogte te wennen, maar het hielp ons niet zo veel. We voelden ons niet al te prettig op die hoogte, en zijn daar ook niet al te lang gebleven. Dus weer een stuk naar beneden, tot de stad Huaraz. Dat is nog steeds 3100 meter, maar daar hebben we minder last van de hoogte.
We kwamen bij ons hotel, en checkten in. We kregen de sleutel en op de kamer waren geen handdoeken, Daar hebben we naar gevraagd en toen bleek dat we in het verkeerde hotel zaten. Er is een hotel Tumi 1 en een Tumi 2. We verhuisden en nu zitten we in Tumi 1, een nieuwer en hopelijk beter hotel.

Vrijdag 17 januari 2020, Huaraz.

Vandaag heeft u een vrije dag in Huaraz.

We hebben niet al te best geslapen, moeite met de ademhaling op deze hoogte. Het ontbijt was slecht. Alleen ei en jam als beleg en slechte toast en koffie, die eigenlijk nauwelijks te drinken was.
Vervolgens zijn we de stad in gegaan. Het lijkt op alle andere steden in midden en Zuid Amerika. Een paar pleinen en veel verkeer. Op de terugweg hebben we koffie gedronken, en ik heb er een stuk chocoladetaart bij genomen. Dat bleek een hele maaltijd te zijn,
Daarna met de auto een stuk naar boven naar een uitzicht punt, waar we de stad konden zien en de bergen rondom ons.
´s Middags niet veel gedaan. Beetje op de computer gewerkt en ons voorbereid op de dag van morgen. Afwachten hoe het gaat met inspanningen op grote hoogte. We wilden gaan eten in een lokaal tentje, maar dat was gesloten. Toen een stuk gelopen, niks tegengekomen, en tenslotte gegeten bij een chinees restaurantje. Was niet best, maar we hebben weer een volle maag. Toen we terugliepen naar het hotel zagen we minstens 4 betere eetgelegenheden.

Zaterdag 18 januari 2020, Huaraz.

U maakt vandaag een eerste dagexcursie in de omgeving van Huaraz. U brengt een bezoek aan de vallei Callejon de Huaylas en daarna naar het Nationaal Park van Huascarán waar u ook de toppen van de gelijknamige berg zult zien. Deze berg, de Huascarán, is met 6768 meter de hoogste berg in Peru. Tot slot brengt u een bezoek aan het meer van Chinacocha waar het mogelijk is om een boottochtje te maken.

Het ontbijt was net zo beroerd als gisteren, maar we hebben ons er dapper doorheen geslagen. Om 8 uur was onze gids David er en vertrokken we voor onze excursie. Eerst een uur over de asfaltweg en toen anderhalf uur naar boven over een beroerde zandweg. Daar zijn we gestopt op een plek waar veel planten waren. We waren op ongeveer 3500 meter hoogte, en er waren een paar meren, die liggen tussen de diverse stukken rivier.
Een stukje op de terugweg zijn we gestopt bij het eerste meer en hebben we gewandeld. Op het vlakke ging wel, maar zodra we naar boven moesten werd het afzien. Toch wel een mooie omgeving. Verder naar beneden hebben we geluncht, en daar bleek het voordeel van vroeg vertrekken. Wij waren de eerste en even later kwamen er een paar bussen, en de inzittenden wilden ook eten, en was het ineens heel erg druk. We hebben forel gegeten, en dat was een machtige maaltijd.
We waren klaar met eten om 3 uur, en toen we terug waren in Huaraz, hadden we geen trek meer. We hebben ´s avonds maar een paar crackers gegeten, dat was genoeg.

Zondag 19 januari 2020, Huaraz.

U maakt vandaag een tweede dagexcursie in de omgeving van Huaraz. U brengt een bezoek aan de bergtop Nevado de Pastoruri. Het is mogelijk deze bergtop met een hoogte van 5240 meter al wandelend of te paard te bereiken. De bergtop ligt in het zuiden van het Nationaal Park Huascarán.

We hebben vannacht goed geslapen. Om 8 uur was het vertrek naar het zuiden, waar we de bergen indraaiden. Bij de ingang van het nationale park hebben we souvenirs gekocht. Daarna gestopt bij een bron, waar het water uit de bodem borrelt.
Toen verder naar de reuze bromelias. Die worden 100 jaar oud en 6 meter hoog. Werkelijk heel indrukwekkend. Daarna naar de gletsjer. Dat was op 4750 meter hoogte. David wilde ons mee hebben verder naar boven, maar dat was te veel voor ons. Daar alleen een beetje rondlopen was al vermoeiend genoeg.
Terug in het hotel wilden we ergens gaan eten, maar alles is dicht op zondag. Het schijnt dat iedereen ´s middags uit gaat met de familie en dan ´s avonds lekker thuis zit. We hebben dus noodgedwongen in het hotel moeten eten.
Ondanks dat we in het regenseizoen zitten, hebben we nog nauwelijks iets gehad. Alleen hoog in de bergen een paar druppels en bij de gletsjer een paar sneeuwvlokjes, dat is alles tot nu toe.

Maandag 20 januari 2020, Chimbote

Vandaag rijdt u met uw chauffeur van Huaraz naar Chimbote.
– Reistijd Huaraz – Chimbote = ong. 3 uur.

Ik was om 10 uur gaan slapen en werd wakker om kwart voor 8, dus nu ben ik wel bijgeslapen. Snel onder de douche, aankleden, hetzelfde verschrikkelijke ontbijt als de andere dagen, en om 9 uur op pad.
We moesten over de Andes weer terug naar de kust, dus eerst stegen we naar 4200 m en daarna een hele lange afdaling naar beneden. Daar was het uiteraard een stuk warmer. Weer door de woestijn aan de kust, en toen moesten we nog een 50 km naar het noorden.
Het is hier een stuk warmer dan in de bergen, het zal tegen de 30 graden zijn, maar het is goed uit te houden. We zijn in het hotel gebleven en hebben daar wat gedronken en gegeten. En vervolgens om een uur of 10 naar bed.

Dinsdag 21 januari 2020, Huanchaco.

Vandaag rijdt u met uw chauffeur van Chimbote via Trujillo naar Huanchaco.
– Reistijd Chimbote – Huanchaco = ong. 2 uur.

De zon scheen recht op onze kamer, en aangezien we een glazen wand hebben, werd het snel warm. Het ontbijt was prima, eindelijk weer eens fatsoenlijke koffie, goed brood en redelijk beleg.
We vertrokken om 9 uur, en het duurde zeker 3 kwartier voor we de stad uit waren. Daarna een stuk snelweg, en die ging dan weer over in een 2-baans weg dwars door een stadje/dorp, etc, etc. Ook zijn er om de haverklap drempels, zelfs op “snelweg”. En geen drempels zoals wij ze kennen, waar je met een redelijke snelheid overheen kunt, maar echt hele gemene, waar je bijna stilstaat. De omgeving is nog steeds woestijnachtig, zoals de hele kuststrook, dus nog steeds niet veel regen te verwachten.
We zitten nu aan de kust in een badplaats, waar de gemiddelde gast ongeveer 25 jaar is, en wij moeite hebben om gelegenheden te vinden waar we ons thuis voelen. Onderweg kregen we de indruk dat het riool van Trujillo een kilometer van ons hotel in zee uitkwam, dus in zee gaan lijkt ons geen verstandig idee.
De kuststrook van Peru kent zomer en winter, afhankelijk van de stand van de zon. Nu is het zomer (zuidelijk halfrond), en hoe verder we naar het noorden komen, zoveel te warmer wordt het dan.

Woensdag 22 januari 2020, Huanchaco.

Vandaag bezoekt u de volgende sites rondom de stad Trujillo: Chan Chan, Huaca del Sol, Huaca de la Luna, Huaca de Arcoiris en Huanchaco.
– Chan Chan is de voormalige hoofdstad van het Chimu-rijk. De stad is omstreeks 850 na Chr. gebouwd en was in die tijd de grootste stad van het hele Zuid-Amerikaanse continent. De stad, geheel gemaakt van adobe, had een oppervlakte van ongeveer 20 vierkante kilometer en had tijdens zijn hoogtijdagen waarschijnlijk meer dan 100.000 inwoners. De stad bestond uit pleinen, woningen, pakhuizen, werkplaatsen, straten en piramidevormige tempels. De enorme muren van de stad zijn beschilderd met onder andere geometrische en mythische figuren. Sinds 1986 staat de stad op de werelderfgoedlijst van de UNESCO, echter wel als bedreigd erfgoed. Op het terrein staat ook een museum.
– Huaca del Sol (de zonnetempel) is het grootste bouwwerk in Peru uit de tijd voor de komst van de Spanjaarden. De tempel, gemaakt van adobe, is omstreeks 450 na Chr. gebouwd en stamt uit de hoogtijdagen van de Moche-cultuur in dit gebied.
– Huaca de la Luna (de maantempel) is de kleinste van de twee Huaca’s. Het complex van de maantempel is echter voor velen interessanter omdat de Spanjaarden het, in tegenstelling tot de zonnetempel, meer intact hebben gelaten. Op een aantal muren zijn nog duidelijk mooie schilderingen te zien in verschillende kleuren. Huaca del Sol had een militaire en administratieve – en Huaca de la Luna een ceremoniële en religieuze functie.
– Huaca de Arcoiris (de tempel van de regenboog) stamt uit de tijd van de Chimu-cultuur (900 na Chr.). Deze tempel, lokaal ook bekend als de ‘tempel van de draak’, is pas in 1960 ontdekt. De tempel is nog goed intact omdat hij tot die tijd bedekt is geweest onder een laag zand. Het is mogelijk naar de top van de tempel te lopen vanwaar u een mooi uitzicht heeft. Bij het complex is een klein museum gevestigd.
– De pittoreske badplaats Huanchaco ligt op een klein half uurtje rijden van de stad Trujillo. Het dorp staat bekend om z´n mooie stranden en goede surfgolven. Voor de visvangst gebruiken lokale vissers hier nog rieten boten (tortora´s). Het is mogelijk hier een duik in de zee te nemen.

We hebben weer lekker geslapen, en het ontbijt was goed. Alleen was de koffie weer warm water en daar koffie-extract aan toevoegen, nauwelijks weg te werken. Daarna de gids opgehaald in Trujillo, en toen naar de eerste plek, de Moche tempel. Heel groot, en eigenlijk 7 tempels boven elkaar.
Vervolgens naar een opslagplaats van Chan-chan. Midden in de stad, maar wel goed bewaard. Toen dat was bekeken zijn we gaan lunchen in een chic restaurant, helemaal niet onze smaak, maar de gids had dat bedacht.
Tenslotte naar het grote paleis van Chan-chan, een imposant bouwwerk. De omtrek van de muren is ongeveer 1.500 m.
Het was gelukkig redelijk bewolkt, zodat het nog een beetje meeviel met de warmte, maar toen we terug waren in het hotel, was een douche toch wel lekker. Ook ons wasgoed bleek klaar te zijn, dus kunnen we er weer even tegen.

Donderdag 23 januari 2020, Huanchaco.

Vandaag heeft u een vrije dag in Huanchaco.

De dag begon bewolkt, en daardoor was het niet al te warm, maar later kwam de zon en waren we blij met de airco op de kamer.
´s Ochtends zijn we naar Trujillo geweest. Gisteren had ik het grote plein gezien en dat zag er mooi uit. Daarom daar vandaag maar naar toe. Er zijn inderdaad mooie gebouwen, en het plein is een van de mooiste die we in Latijns Amerika hebben gezien.
Ook hier is het verkeer een zootje. Het meest opvallende zijn de motortaxis, een motor met een karretje er aan vast gebouwd, waar eventueel wel 3 mensen in kunnen zitten. Alles rijdt kris kras door elkaar heen, en het is heel normaal dat je op de linkerbaan rijdt als je rechtsaf wilt.
´s Middags zijn we een beetje op de kamer gebleven en hebben het kalm aan gedaan. Omdat we tussen de middag alleen een sandwich hadden gegeten, konden we ´s avonds weer eens goed eten.

Vrijdag 24 januari 2020, Chiclayo.

Vandaag rijdt u met uw chauffeur van Huanchaco naar Chiclayo.
– Reistijd Huanchaco – Chicalayo = ong. 4 uur.

We konden ontbijten en de dame van het ontbijt was minder vrolijk dan eerder. Ze moest een uur eerder beginnen, en als straf kregen we geen fruit. Om half acht waren we op pad. Het schoot goed op, en halverwege stopten we bij een benzinestation, Daar hadden ze koffie! Wij verheugden ons op een bak echte koffie, maar het was hetzelfde als in het hotel.
We reden om Chiclayo heen, en dat bleek een openbare vuilstort. Ongelofelijk wat een bende. Dat is trouwens opvallend in het hele land, overal afval en vuil.
We waren rond half een bij ons hotel, dat niet in de stad zelf ligt, maar ongeveer 25 kilometer noordelijker, en waar de gebouwen lijken te zijn gemaakt van adobe, we hebben een grote kamer en een heel grote badkamer, en overal horren, want het stikt hier van de muggen. We hebben al een gedeelte van het programma van morgen gedaan.
We zijn naar het droge bos geweest, Daar valt nauwelijks regen, maar onderaardse rivieren zorgen voor het water. We hebben een van de pyramides beklommen, niet erg hoog, maar van de top kun je een aantal andere zien liggen.
De omgeving hier is absoluut niet toeristisch. De weinige toeristen komen voor de archeologische dingen, de pyramides en zo, dus je ziet geen souvenirwinkels, internetcafés, maar ook geen flappentappers, dus moeten we morgen naar de grote stad, aangezien ze daar wel te vinden zijn.
Vanavond heeft de dame van het hotel een simpele maaltijd voor ons gemaakt. Het was een bord soep en daarna nog een heel bord met kip, aardappelen en groente. Weer te veel gegeten!

Zaterdag 25 januari 2020, Chiclayo.

Vandaag brengt u een bezoek aan Tucumé en Bosque de Pomac. Bovenop één van de uitzichtpunten heeft u een schitterend uitzicht over dit complex met muren, pleinen en in totaal 28 piramides. Er zijn op dit terrein geen grote vondsten gedaan, maar een bezichtiging van het complex in z’n geheel is een bezoek meer dan waard. Naast de site is een klein, interessant museum te bezichtigen. Ook brengt u een bezoek aan Bosque de Pomac. Ruim 30 kilometer van de stad Chiclayo liggen de mooie ruïnes van Batán Grande. Dit is een belangrijke archeologische vindplaats met 50 piramides en verschillende graven. De ruïnes stammen uit de Sican-periode (900 – 1100 na Chr). Naast deze ruïnes staat een groot bos met Sint-Jansbroodbomen.

We hebben ontbeten en toen was de gids er. Eerst naar het museum hier vlakbij. Dat was heel aardig. Ze proberen buiten in de tuin de omgeving te maken die er was toen hier de pyramides volop in bedrijf waren. D.w.z. geen rijstvelden, geen suikerriet, maar vooral droog tropisch bos en velden waar ze groenten etc. verbouwden.
Daarna een tweede museum, waar ik niet zo veel aan vond, en toen gingen we naar een grotere stad, waar we soles konden pinnen. Daarmee kunnen we weer een tijdje vooruit. Daarna geluncht in weer een overdreven luxe restaurant. We konden er geen biertje krijgen, omdat er morgen verkiezingen zijn. Dan is het hele land drooggelegd, net als indertijd in Venezuela.
De gids wist wel iemand in Chiclayo, die wel een flesje voor ons kon regelen, en dat hebben we maar gedaan. Toen dat was gebeurd, zijn we verder gereden naar de laatste archeologische plek. Hier is een pyramide, waar ze de grafkamers hebben blootgelegd en gevuld met (kopieën van) voorwerpen, die ze er aantroffen. Dat was wel interessant.
We hadden na 2 musea gezegd, dat we geen derde meer wilden bezoeken, maar achteraf was dat misschien niet zo slim, aangezien het museum de Heer van Sipan bevat, en dat moet heel mooi zijn.
Toen terug naar het hotel, en daar konden we gewoon een biertje krijgen. Zo strikt is het verbod op alcohol dus ook niet.

Zondag 26 januari 2020, Chiclayo.

Vandaag brengt u een bezoek aan misschien wel het mooiste museum van Peru: Tumbas Reales de Sipan, met de heer van Sipan als pronkstuk. In het museum ziet u een uitgebreide collectie gouden en zilveren voorwerpen, keramiek en textiel die leden van de pre-Inca cultuur Moche hebben ontworpen. Veel van deze voorwerpen zijn gevonden in het graf van één van hun grote leiders el Señor de Sipán, een graf dat is blootgelegd eind jaren 80 in de vorige eeuw. In het tijdschrift National Geographic zijn in 1988 en 1990 een tweetal artikelen over de blootlegging van dit graf verschenen.

We hebben bovenstaande alvast gisteren gedaan, en hebben nu een rustige dag, aangezien we morgen een heel eind moeten rijden. Ontbijt om 8 uur en verder alleen afgesproken, dat we ´s avonds zouden eten in het hotel.
We hebben een beetje in de tuin rondgekeken, maar het blijft een droge boel. Rond 12 uur zijn we naar het restaurant vlakbij gegaan om te eten. Er waren ontzettend veel motortaxi’s op de weg. We hoorden later dat dat te maken had met de verkiezingen. Die zorgen er voor dat er nergens alcohol mag worden geschonken, maar in ons restaurant hadden ze daar niet van gehoord of ze hadden er maling aan.
We hebben ‘s avonds hier nog gegeten en de muggen worden steeds brutaler. Ze trekken zich al niet veel meer aan van Piets deet.

Maandag 27 januari 2020, Cajamarca.

Vandaag rijdt u met uw chauffeur van Chiclayo naar Cajamarca.
– Reistijd Chiclayo – Cajamarca = ong. 6 uur.

Samantha had geen vertrouwen in haar rijkunst, zodat we een chauffeur erbij hebben gekregen. Achteraf gezien had ze het best zelf kunnen doen. Maar na een laatste ontbijt en nog een aantal muggenbeten vertrokken we.
We reden ruim 2 uur terug over de weg waar we een aantal dagen geleden over gekomen zijn, en toen pas linksaf de bergen in. De weg was goed, hoewel ze op een aantal plekken de bruggen aan het vernieuwen waren. De pas was op 3100 meter en we zitten nu op 2600 meter, weer een beetje hijgen.
We zitten in een hotel midden in het centrum, en gingen even de stad in. En toen begon het te regenen, dus vluchtten we maar een café in. Na 10 minuten was het weer droog, en toen konden we terug naar het hotel.
´s Avonds hebben we in dezelfde tent gegeten als waar we vanmiddag waren. Wel geprobeerd iets anders te vinden, maar dat lukte niet. Kennelijk de verkeerde kant op gelopen.

Dinsdag 28 januari 2020, Cajamarca.

In de ochtend maakt u een excursie naar het pre-Inca aquaduct Cumbemayo. Het aquaduct stamt uit de 15e eeuw voor Chr. en wordt als één van de oudste bouwwerken in het Zuid-Amerikaanse continent beschouwd. Op het aquaduct en de omliggende rotsen zijn een groot aantal rotsgraveringen te bewonderen. De omgeving is prachtig en we maken hier een mooie wandeling. De afgelegen regio wordt ook wel ‘het stenen bos’ genoemd door de natuurlijke, vulkanische rotsen die in de loop der tijd door erosie zo zijn gevormd dat ze op bomen lijken. In de middag bent u vrij in Cajamarca.

We vertrokken met weer een gids om half 9. Dat is minstens een uur eerder dan alle andere toeristenbussen en busjes. Daardoor lopen we de grote drukte mis. Want aan het eind van de tocht zagen we zeker 5 minibusjes en een grotere bus.
We moesten 20 km over een slechte onverharde weg om op 3500 meter te komen. Daarvandaan hebben we een wandeling gemaakt. Eerst naar een heilig rotsencomplex, en toen afdalend naar een aquaduct of beter gezegd een kanaal, uitgehakt in de rotsen, en aangelegd ca. 3000 jaar geleden.
Het wandelen ging redelijk, ook al zaten we op 3500 meter hoogte. Het laatste stuk liep Samantha vooruit om de auto op te halen, en toen we 5 minuten aan het eindpunt waren kwam ze eraan. Toen weer 20 km naar beneden.
Het heeft ook vandaag niet geregend ook al is dit de regentijd in de Andes. We hebben de afgelopen twee weken alleen gisteren een buitje gehad, dat is eigenlijk niks.
Toen we terug waren hebben we maar even gegeten in het hotel, en daarna zijn we nog naar het grote plein gelopen. Onderweg nog een keer soles gepind, want we komen de volgende dagen geen grotere plaats tegen, en veel creditcard zal ook niet kunnen worden gebruikt. Op het plein nog wat foto’s gemaakt, en toen hadden we er genoeg van.

Woensdag 29 januari 2020, Leymebamba.

Vandaag rijdt u met uw chauffeur van Cajamarca naar Leymebamba. Rondom het dorpje Leymebamba zijn de afgelopen tientallen jaren vele hangende gramtombes ontdekt. Het pre-Inca volk ‘de Chachapoyas’ begroef zo hun voorouderen. In de middag is het mogelijk zelf het museum van Leymebamba te bezoeken dat een informatieve tentoonstelling heeft over de graftombes en waar tal van mummies zijn te bezichtigen. Het blad National Geopraphic heeft expedities naar de hangende graftombes gefinancierd en hier meerdere artikelen aan besteed. Veel hangende graftombes zijn nog goed intact doordat het door de ligging lastig voor grafrovers is om erbij te komen. Indien gewenst heeft u in de middag tijd om bovenstaande te bezoeken.
– Reistijd Cajamarca – Leymebamba = ong. 5 uur.

De 5 uur van de beschrijving klopte van geen kanten. We vertrokken om 8 uur, en de afstand was 250 km. De eerste 100 ging over een goede weg, weliswaar met alleen maar bochten en zelden een recht stuk, maar dat schoot redelijk op.
Maar daarna werd het een weg van ongeveer anderhalve auto en alleen maar bochten en stijgen en dalen. We gingen naar 3500m, toen weer naar 800, en toen waren we in een dorpje, waar we hebben gegeten.
Daarna weer naar 3600 m en toen naar 2200, waar ons hotel is. Een gedeelte van de tocht zaten we in de wolken, en op de laatste berg begon het ook nog te regenen. Uiteindelijk waren we om kwart voor 5 bij ons hotel.
Het hotel is heel eenvoudig, maar we hebben een bed, een wc en wifi. Later hebben we gegeten op het plein in een kippenrestaurant.

Donderdag 30 januari 2020, Chachapoyas.

Vandaag wordt u naar uw hotel nabij Chachapoyas gebracht. Onderweg brengt u een bezoek aan de hangende graftombes van Revash, bij het stadje Santo Tómas. In het museum in Leimebamba heeft u al veel gelezen en gezien over deze graftombes, hier ziet u ze in het echt. De hangende graftombes lijken huisjes en die hangen aan de richels van hoge kliffen in het landschap.
– Reistijd Leymebamba – Gocta = ong. 3 uur.

We hadden een gezellig ontbijt met de oma van het hotel. Eindelijk een keertje redelijk koffie. Daarna naar het museum, waar ze een mooie tuin hebben. De dame die verantwoordelijk is voor de tuin, kreeg nu een keertje bezoek van iemand, die er ook een beetje verstand van heeft, en dat leidde tot een leuke rondleiding in de tuin met alleen planten die in de omgeving groeien.
Daarna terug naar Leymebamba, waar we de gids oppikten, en toen naar Revash. Eerst een stuk over de asfaltweg, en toen van de weg af en over een zandweg op en neer. Uiteindelijk, na ong. 16 km kwamen we aan in Revash. Daarvandaan was het nog een uur lopen en toen hadden we zicht op de rotsen waar de tombes in waren.
We hadden nog verder kunnen lopen, maar dat was te veel gevraagd. We hebben foto’s genomen en zijn weer teruggelopen. Ik begin in het ritme te komen, want ik kon zonder buiten adem te raken naar boven lopen op een hoogte van ong. 2800 meter.
Daarna weer over de zandweg terug, en toen nog een uurtje over de asfaltweg, en tenslotte weer 5 km zandweg. We zitten nu in een luxe lodge, genaamd Gocta lodge, en dat is ongeveer 30 km van de stad. Er is wel een klein dorpje vlakbij, waar ze ook een paar restaurants hebben, dus we hoeven niet de hele tijd in de lodge te eten.

Vrijdag 31 januari 2020, Chachapoyas.

Vandaag brengt u een bezoek aan misschien wel het hoogtepunt van de reis, namelijk het grootste stenen bouwwerk van Zuid-Amerika, het Kuélap. Dit schitterende pre-Inca bouwwerk wordt ook wel het Machu Picchu van Noord-Peru genoemd. Dit fort, pas herontdekt in 1843, stamt uit de 10e en 11e eeuw en bestaat uit meer stenen dan de grootste piramide in Egypte. Het kolossale bouwwerk ligt in een prachtige, groene omgeving en nog maar weinig westerse toeristen zijn hier geweest. Onder leiding van een Engelssprekende, lokale gids bezoekt u het imponerende bouwwerk.

Het ontbijt was goed, en we vertrokken om 8 uur naar Kuelap. Halverwege pikten we onze gids Roger op, en daarna reden we verder. Onderaan de weg naar Kuelap stond een bord met daarop 37 km. Ik verwachtte dus zeker twee uur over een rotweg te moeten stuiteren, maar dat pakte heel anders uit.
Na een paar kilometer stopten we bij het beginstation van een kabebaan. Er was echter geen cabine te zien. Ik snapte er niks van, maar toen bleek dat we nog een kilometer of 4 met een bus moesten, en daar konden we in de kabelbaan. 20 minuten en toen waren we aan het einde van de weg, die ze vroeger moesten rijden.
Toen een half uurtje naar boven lopen en toen zagen we Kuelap. Heel groot, en er was een route door het complex, die we volgden. Heel interessant, en er was wel mist, maar dat bleef aan de kant van de berg hangen. Op een bepaald moment begon het even te regenen, maar we konden ergens schuilen en een paar minuten later was het weer droog.
Het complex ziet er anders uit dan de eerdere plekken. Geen pyramides, maar gewone stenen gebouwen en ronde huizen. Wel ligt het op grote hoogte, en dat is vanwege religieuze redenen. Men zat zo dichter bij de zon, maan en sterren. Dat alle eten en drinken uit de vallei moest komen, was geen bezwaar.
Daarna weer terug naar beneden, en toen wilden we de kabelbaan terug naar beneden nemen, maar dat kon niet. Er waren stenen op de weg gevallen, en de bus kon niet rijden. Gelukkig duurde dat maar 10 minuten, en toen konden we wel terug naar beneden. Toen begon het serieus te regenen.
Beneden zijn we in de auto gestapt en reden we naar het eerste dorpje waar een restaurant was. Rogers moeder en zus werken op de berg, en z´n oom had het restaurant waar we overigens lekker hebben gegeten.
Toen we terug waren in het hotel, kreeg ik een bericht, dat het huis van mijn moeder was verkocht. Blij dat dat zo snel is gegaan, geen gedoe met eindeloze bezichtigingen en zo.

Zaterdag 1 februari 2020, Chachapoyas.

U maakt een wandeling naar de waterval Gocta, lokaal ook bekend als la Chorrera. Deze waterval van 771 meter hoog wordt gezien als de derde hoogste waterval ter wereld. Vanwege het hoogteverschil en het slechte pad is de wandeling naar deze spectaculaire waterval wat lastig. De wandeling naar de Gocta-waterval start naast het hotel waar u overnacht.

We zitten nu aan de oostkant van de Andes, en het klimaat is hier anders dan aan de kust. Ze spreken ook van zomer en winter, maar daar bedoelen ze eigenlijk iets anders mee. De winter is de regentijd, ongeveer december tot april, en dan is het waarschijnlijk ook een paar graden koeler dan in de droge periode. Ondanks de winter hebben we nog nauwelijks regen gehad, eigenlijk alleen gisteren in de kabelbaan.
We hebben een stuk van het makkelijke pad naar de waterval gelopen. Dat was voor ons al wel moeilijk genoeg. Na ruim een uur zijn we omgedraaid en waren we ongeveer 11 uur weer terug. Dat was mooi op tijd, want om 12 uur begon het te regenen.
Onderweg kwamen we veel mensen tegen die ook het pad wilden volgen. Aardig wat mensen op een paard, en die keken geen van allen erg vrolijk. De meesten zagen er niet uit alsof ze de hele tocht van 5 uur zouden kunnen volbrengen.
Een flink gedeelte van de middag heeft het geregend, en nu kunnen we meerdere kleine watervallen zien. De weg was daardoor ook nogal nat, en toen we naar een restaurant liepen, hadden we eigenlijk onze zaklampen mee moeten nemen, Het was weer zo´n lokale tent, maar het eten was goed en niet al te duur. De prijzen stijgen natuurlijk wel als het een toeristische plek is zoals waar we nu zitten.
´s Avonds wilden we in het dorpje eten, en toen kwamen we erachter, dat de straat vol met plassen stond en modderig was. Gelukkig deden de straatlantaarns het, zodat we zonder natte voeten te krijgen naar een restaurantje konden lopen en weer terug.

Zondag 2 februari 2020, Chachapoyas.

Vrije dag in Gocta.

De ochtend begon mistig, hoewel het niet regende. Het ontbijt begint me tegen te staan. Elke keer weer eieren, kaas die nergens naar smaakt, veel te zoete jam en vieze koffie. Nog een week en dan kunnen we weer normaal eten.
We zijn op deze rustdag teruggereden over de weg om foto´s te maken. Op de andere dagen kwam dat er niet van. Probleem is, dat je niet overal kunt stoppen, dus dat was een beetje puzzelen. Daarna zijn we naar Chachapoyas gereden, in de stromende regen. Daar aangekomen was het bijna weer droog. We hebben gegeten en toen weer terug naar de lodge.
En daar begon het ook weer behoorlijk te regenen. Maar toen zaten we al binnen, en hadden er niet veel last van. We boffen dus weer met het weer, en ook de gezondheid laat niet te wensen over.

Maandag 3 februari 2020, Jaen.

Vandaag rijdt u met uw chauffeur van Gocta naar Jaen.
– Reistijd Gocta – Jaen = ong. 3 uur.

Om half 9 vertrokken we uit ons hotel. De weg ging voornamelijk naar beneden, en na ongeveer 3,5 uur waren we bij ons nieuwe hotel. Dat is een super-de-luxe geval, niet helemaal wat we graag willen. Onze voorkeur gaat uit naar een iets ouder hotel, als het maar schoon is.
We zitten nu op ongeveer 700 m hoogte en het is gelijk een stuk warmer. Wij dachten dat we richting Amazone gingen en dus ook naar een vochtiger klimaat, maar dat is niet het geval. Het is nog steeds woestijnachtig.
´s Middags zijn we naar de Botanische tuin geweest. Dat was een teleurstelling, niks origineels. Toen nog even naar de Plaza des Armas, ook geen geweldig iets. De hele stad lijkt te bestaan uit motor-verkopers en alles wat met motoren te maken heeft. Niks aardigs.

Dinsdag 4 februari 2020, Cutervo.

In de ochtend rijdt u met uw chauffeur van Jaen naar het Nationaal Park van Cutervo. Met een lokale gids maakt u in de middag een eerste excursie in het Nationaal Park van Cutervo. U overnacht in een hostal dicht bij het Nationaal Park. NB: De precieze details van hoe een bezoek aan het Nationaal park van Cutervo eruit kan zien volgen nog.
– Reistijd Jaen – Nationaal Park van Cutervo = ong. 2 uur.

We vertrokken vroeg naar Cutervo, maar het duurde meer dan 3 uur. Slechte weg, eind in dichte mist, regen, waardoor we pas om 11 uur in Cutervo waren. Onze spullen in het hotel afgegeven, en omdat het een stuk kouder was, onze kleding er op aangepast.
Daarna nog 2 uur tot aan het nationale park. Daar eerst wat gegeten en toen met de auto een stukje naar boven, en daarna met een truck een eind verder. De bedoeling was, dat we naar beneden zouden lopen, naar onze eigen auto en dan weer terug zouden rijden.
Het bleek helemaal niks te zijn. Modder, alleen maar lopen door weilanden, nog meer modder, glibberen en niks te zien. Uiteindelijk waren we om kwart over 5 weer terug bij de auto, met schoenen, die er niet uitzagen. Er was een beekje, waar de ergste rommel er af werd gewassen met water en gras als borstel, en daarna werden ze in plastic verpakt, zodat ze de rest niet smerig maken.
En toen moesten we nog meer den 2 uur terug. Het eerste uur over de zandweg kon nog net voor het te donker werd, maar het tweede gedeelte was in het donker over een weg, die anderhalve auto breed was.
Terug in het hotel wilden we even douchen en andere kleren aantrekken. Dat douchen was een ellende. Later hoorden we dat je de warmwaterkraan eerst 5 minuten open moet zetten voor er warm water uit komt.
Dit was een van de ergste dingen, die we op onze vakanties hebben meegemaakt. Mogelijk kun je bij een andere ingang van het park wel iets aardigs doen, maar dit was zonde van de tijd die we eraan hebben besteed.

Woensdag 5 februari 2020, Jaen.

Met een lokale gids maakt u in de ochtend een tweede excursie in het Nationaal Park van Cutervo. In de middag rijdt u met uw chauffeur van het Nationaal Park van Cutervo terug naar Jaen. NB: De precieze details van hoe een bezoek aan het Nationaal park van Cutervo eruit kan zien volgen nog.
– Reistijd Nationaal Park van Cutervo – Jaen = ong. 2 uur.

We hadden absoluut geen zin om nog meer van het nationale park te zien, dus besloten we om eerst een beetje rond te kijken in Cutervo en daarna rustig terug te gaan naar Jaen. Het hotel had geen ontbijt, dus hebben we ergens anders wat gegeten en gedronken. Nog een beetje rond gekeken, maar er was niet veel aan, dus om half 10 zijn we maar op pad gegaan.
Het weer was veel beter dan gisteren, en we hoefden maar een klein stuk door de wolken te rijden.
We zijn terug in hetzelfde hotel als eerst, zelfs op dezelfde kamer. De airco doet het nog steeds nauwelijks, dus blijft het warm op de kamer. Jaen is een stad waar niks aan is. Je ziet voornamelijk motorwinkels en alles wat er met koffie en/of cacao te maken heeft. Geen gezellig plein dat de moeite waard is.

Donderdag 6 februari 2020, Iquitos.

U wordt naar het vliegveld van Jaen gebracht en vliegt met een binnenlandse vlucht van Jaen naar Lima. Op het vliegveld van Lima staat iemand klaar om u naar uw hotel in Lima, Miraflores te brengen.

De plannen zijn onderwijl veranderd. We overnachten niet in Lima, maar vliegen op dezelfde dag door naar Iquitos, en overnachten daar. Dat betekende wel, dat we om half 7 vertrokken uit ons hotel om naar het vliegveld van Jaen te gaan. Daar aangekomen hadden we binnen de kortste keren onze papieren, de bagage werd onderzocht en ingecheckt.
Daar hebben we afscheid genomen van Samantha, die nu terug gaat rijden naar Lima, en konden we met de bus naar ons vliegtuig. Dat vertrok vrij snel, en een uurtje later waren we in Lima.
Daar onze bagage opgepikt, naar de balie van Latam (de maatschappij waar we mee vliegen), en toen hadden we snel onze instapkaarten. De bagage afgegeven, en gevraagd om meer beenruimte. Dat kregen we zonder bijbetaling. Toen weer door de controle, waar zelfs m´n bril zorgde voor problemen.
Maar goed, toen dat voorbij was konden we een verlaat ontbijt nemen. En eindelijk een keertje smakelijke koffiedrinken.
We waren vrij vlot in Iquitos, waar het lekker warm is, en werden opgehaald door iemand van het hotel. Twintig minuten rijden, en toen waren we er. Hotel met airco, die niet erg veel verkoeling brengt.
We wilden iets te drinken kopen, en dus gingen we een wandelingetje maken. Alleen maar telefoonwinkels, reisbureaus en motorwinkels. We kwamen op het centrale plein uit, hebben daar wat foto’s gemaakt en toen gingen we moedeloos weer terug naar het hotel. Vlak bij het hotel was ineens een supermarkt waar we alles hebben konden kopen wat we wilden.
We hopen maar, dat onze programmawijziging is doorgekomen bij de organisatie, en dat we morgen worden opgehaald.

Vrijdag 7 februari 2020, Heliconia River lodge.

U wordt in de ochtend naar het vliegveld van Lima gebracht en vliegt met een binnenlandse vlucht van Lima naar Iquitos. U wordt opgehaald van het vliegveld van Iquitos en naar het verzamelpunt in de stad gebracht. Hier krijgt u informatie over het verblijf in het regenwoud. Vervolgens rijdt u een stuk met de bus en vaart u met een speedboot naar de lodge (Heliconia Amazon River Lodge). Tijdens deze mooie bootreis bezoekt u een kleine lokale gemeenschap aan de Amazone. Bij de logde wordt u verwelkomt met een lunch. In de middag start u met de eerste excursie. Samen met de gids maakt u een wandeling in het Yanamono Reservaat. De gids laat u verschillende (medicinale) planten en grote bomen als de kapokboom zien. Tijdens deze wandeling is de kans groot dat u vogels als de kalkoengier en de jacana ziet en apen als de zadeldaktamarinde, het springaapje en het doodshoofdaapje. Na de zonsondergang in het Amazone regenwoud te hebben meegemaakt, vaart u in het donker over de rivier. Tijdens zonsondergang hoort u goed de geluiden van de jungle. Als u geluk heeft spot u krokodillen en andere dieren in het donker. Wanneer het een heldere nacht is, ziet u ook ontelbare sterren.

We wisten niet wanneer we zouden worden opgehaald, dus dachten we dat het wel 9 uur zou zijn. Beneden in de hal kreeg Piet het lumineuze idee om even op de voucher te kijken en daar stond op tussen half 10 en kwart voor 10.
We werden opgepikt door een busje, op twee andere plekken kwamen er nog mensen bij en toen naar de haven. Daar lag de boot en we gingen op weg. Na ruim een half uur waren we bij een eiland met apen, huisdieren die de mensen hadden afgedankt en die nu werden voorbereid om terug in de natuur te gaan.
Daarna naar de lodge. Het ziet er goed uit. Overal gaas tegen de muggen, ruime kamer, en geen telefoon of internet. De temperatuur is wel hoog, en we zweten al behoorlijk. Er is een generator en we hebben elektra van 5.30 tot 9.00, van 12.00 tot 15.00 en van 17.30 tot 23.00. Warm water is er de hele tijd, hoewel dat misschien wel een beetje overdreven is.
Na aankomst een welkomspraatje en de lunch. Daar werd al gevraagd, wat we bij het diner wilden eten, a la carte!!
´s Middags een wandeling door het bos. We hebben voor deze keer maar de kaplaarzen van de lodge aangetrokken, en dat was niet verkeerd. De boel was nogal modderig. We hebben het een en ander gezien, maar zoals gewoonlijk was het weer erg donker, zodat foto’s niet al te best wilden lukken.
Het koelde redelijk af, zodat we later in de middag en in de avond de temperatuur aangenaam vonden. We konden ook prima slapen. De uitstapjes, die in het programma staan, zullen we allemaal wel maken, maar de volgorde zal waarschijnlijk anders zijn, ze zullen wel een vaste volgorde hebben, waar je ergens invalt.

Zaterdag 8 februari 2020, Heliconia River lodge.

U staat vroeg in de ochtend op om samen met de gids op zoek te gaan naar vogels zoals de Amerikaanse reuzenijsvogel en de zwartkraaghavik. Na het ontbijt vaart u naar één van de zijrivieren van de Amazone en kunt u als u wilt op piranha’s vissen. Met wat geluk ziet u tijdens deze boottocht roze zoetwaterdolfijnen. In de middag wandelt en vaart u samen met de gids naar het eiland Yanamono in het gelijknamige meer om reuzenwaterlelies te bekijken. In de avond maakt u met de gids een wandeling en gaat u op zoek naar vogelspinnen, vuurvliegen, vleermuizen en andere dieren die ’s nachts leven.

We vertrokken om 6 uur met een boot. Eerst een stuk over de grote rivier en daarna in een zijriviertje. We hebben aardig wat vogels gezien, maar het was nogal donker, de vogeltjes zaten ver weg en waren vaak klein, dus foto’s maken lukte vrijwel niet.
We zitten een flink eind van Iquitos af, maar overal zitten nog mensen. Dus echte ongerepte natuur is er niet meer bij. Ook zitten we vlak bij een dorp van de Jagua stam, en daar gingen we na het ontbijt naar toe.
We werden verwelkomd door een groep kinderen, die allerlei dieren bij zich hadden, apen, parkieten, schildpadden en zelfs een luiaard. Het dorp zag er redelijk uit, nauwelijks afval, er waren zonnepanelen en er was straatverlichting.
Maar we moesten naar een grote hut, waar de mensen in originele Jagua kledij gingen dansen. Daarna konden we op hun markt souvenirs kopen. Het was me de vertoning wel.
´s Middags ging men vissen. Ik hou daar niet van, dus bleef in de lodge. Daar heeft het behoorlijk geregend, maar de boot met de vissers was een paar kilometer verderop en daar hebben ze maar een paar druppels gehad. Maar wel roze dolfijnen gezien!
Ik ben nog bezig geweest met m´n schoenen. Ze zijn nu een stuk schoner, maar ik vermoed dat ik thuis nog wel een behoorlijke klus heb om ze weer helemaal schoon te krijgen. Piet neemt z´n schoenen niet meer mee terug naar Nederland, net als een aantal kledingstukken, waar Samantha nog wel een bestemming voor weet.
We eten nu lunch en diner a la carte. Dat kan als er maar zo weinig mensen zijn (er zijn er nu 7), maar als de boel voller zit (er zijn 35 hutten), dan is dat onmogelijk en hebben ze een buffet.

Zondag 9 februari 2020, Heliconia River lodge.

Na het ontbijt vaart u naar een lokale gemeenschap en krijgt u een beeld van hoe men daar leeft. Wellicht ziet u tijdens de boottocht zoetwaterdolfijnen. De middag is vrij. In overleg met de gids bepaalt u wat u gaat doen.

We waren de hele tijd met hooguit 10 mensen in de lodge, en het lijkt erop, dat het er nog minder worden, want de 2 Peruanen, waar we de hele tijd samen excursies mee maakten, vertrekken vandaag na de lunch, en dan hebben we Victor, onze gids, voor ons zelf.
´s Ochtends zijn we naar de waterlelies gevaren (Victoria regina of Victoria Amazona). Een stukje over de grote rivier en daarna door een zijriviertje. Daar was veel drijvend gras en drijvende andere planten, maar op een gegeven moment zagen we toch de waterlelies. De bladeren kunnen tot 2 meter in diameter worden, en gelukkig was er eentje die bloeide.
Daarna naar de destilleerderij, waar van suikerriet alcohol wordt gemaakt. We kregen 4 verschillende likeuren te proeven, en ook nog melasse.
In de middag waren wij nog de enige gasten voor onze gids, en konden we zelf bepalen, wat we wilden. En we hadden zin in nog een boottochtje om vogels en planten te zien. We gingen een zijriviertje in, en voeren een heel eind, tot het te ondiep werd voor de motor, en toen gingen de twee Peruanen met de peddel verder. Ze hadden er zelf zin in, want het duurde ruim 2,5 uur voordat we weer terug waren in de lodge. En wij vonden het de leukste tocht van alles, wat we hier hebben gedaan.
En we hebben opnieuw ontzettend veel geluk gehad met het weer, Het zag er heel erg dreigend uit, maar het heeft hooguit een paar minuten een beetje geregend, Ik ben niet verder gekomen dan het losmaken van het koordje van mijn poncho.

Maandag 10 februari 2020, Lima.

In de ochtend bezoekt u een distilleerderij waar u kunt zien hoe van suikerriet likeur wordt gemaakt. Na de lunch wordt u met de speedboot en de bus weer teruggebracht naar de stad Iquitos. Aan het eind van de middag vliegt u met een binnenlandse vlucht van Iquitos terug naar Lima. Op het vliegveld van Lima staat iemand klaar om u naar uw hotel in Lima, Miraflores te brengen.

We hadden nog wel een excursie kunnen maken, maar we wisten geen van beiden iets te bedenken, en we hadden geen zin om weer in het bos te gaan kopen met rubberlaarzen aan, Daarom besloten we om af te zien van activiteiten in de ochtend.
Nog twee dagen en dan zijn we weer terug in Nederland. We beginnen er nu toch wel een beetje naar te verlangen. Weer eens een boterham met goede kaas, je eigen bed en je eigen ritme.
We waren klaar met het ontbijt om 8 uur, en behalve lunch om half 1 en vertrek om kwart voor 2 was er niks vastgelegd. We hebben een beetje rondgelopen, ik heb zelfs het zwembad bezocht, en uiteindelijk was het lunchtijd.
Om kwart voor 2 vertrokken we en om 3 uur waren we in Iquitos. Het was er bloedheet en wij waren bang voor een hele lange wachttijd op het vliegveld zonder airco, maar we werden aangenaam verrast. We werden afgeleverd bij een hotel en konden daar in de koelte blijven tot 5 uur. Beter dan we hadden durven dromen!
Toen we daar zaten kwam er een heuse hoosbui voorbij, maar toen we om 5 uur weer verder naar het vliegveld gingen, was het droog. Alleen op de weg waren nog een hoop plassen, kennelijk is de riolering in Iquitos nog niet helemaal optimaal.
We vertrokken op tijd, en in Lima aangekomen, wachtte de chauffeur al op ons. Hij reed in 3 kwartier naar het hotel, en daar werd Piet herenigd met z´n telefoon.

Dinsdag 11 februari 2020, Onderweg.

Een vrije dag in Lima. Desgewenst kunnen wij deze dag voor u nog een excursie organiseren. Aan het eind van de middag wordt u naar het vliegveld gebracht voor de terugvlucht van 20.00 uur met KLM terug naar huis.

Het waaide hard in Nederland, en een heleboel vluchten vanaf Schiphol werden afgelast of waren vertraagd. De vlucht naar Lima vertrok gelukkig met maar een kwartier vertraging, dus onze terugvlucht zal wel volgens schema kunnen vertrekken.
We hebben een klein stukje in de buurt rondgelopen en we hebben vlak bij het hotel een tentje gevonden waar we wel iets kunnen eten tussen de middag. Verder maar wachten tot we worden opgehaald. Ze vonden in het hotel dat we niet snel genoeg uit de kamer waren gegaan en ze hebben de bagage van Piet maar van de kamer afgehaald en beneden neergezet.
Om half 5 kwam Samantha en we hadden verwacht, dat het zeker 2 uur zou duren voor we op het vliegveld zouden zijn, maar het werd maar een uur en een kwartier. Snel ingecheckt, en ook snel door de controle en pas.
We gingen naar de gate, maar het duurde heel lang voor we het vliegtuig in konden. Daardoor vertrokken we ongeveer een half uur te laat, maar door de sterke straalstroom duurde de vlucht maar 11,5 uur en konden we toch nog op tijd aankomen.

Woensdag 12 februari 2020, Terug.

We waren om 3 uur op Schiphol, op een punt, dat ongeveer het verste verwijderd is van de uitgang en bagageband. We hebben erg lang moeten lopen voor we daar waren. Bagage was er, terug naar huis en bijkomen van de jetlag.

Pepijn

Deel dit nieuws op social media

Laat weten wat je er van vindt!!